ငါသည္ အႏၶ လူ႔ဗာလ
ငါ၏႐ုပ္သြင္
ဟိုယခင္က
ဆံပင္မဲနက္
ေဖြးညက္စိုေျပ
အသားေရနွင့္
သြားေတြခိုင္မာ
စားလိုရာကို
ဝါးကာမ်ိဳခ်
လြန္အားရ၏ ….။
ရႊင္ျပစိတ္ပ်ိဳ
ေျခလက္ထိုက
လိုရာသို႔ပါ
ကိုယ္က်န္းမာ၍
ရာထူး,အာဏာ
ေငြ,ပညာျဖင့္
ေနရာတကာ
“ငါ … ငါ …ငါ” ဟု
ငါမွ
ငါကြ တႂကြႂကြလုပ္
မာနတံခြန္
ထူခဲ့၏ …။
ယခုခ်ိန္တြင္
ငါ့႐ုပ္သြင္က
ဆံပင္ျဖဴက်ဲ
မြဲေျခာက္တြန္႔ေၾက
အသားေရျဖင့္
ခါးေတြကကိုင္း
နားကထိုင္းလ်က္
လိုတိုင္းမပါ
ေျခလက္နာ၍
ခႏၶာကၿပိဳ
စိတ္ကအိုၿပီ
စားလိုသမွ်
အဟာရ၌
သြားကမရွိ
ဝါးမ်ိဳၾကည့္လဲ
မသိရသာ
ျဖစ္ရပါ၍
ရင္မွာေသာက
ဗ်ာပါဒနွင့္
ပရိေဒဝ
ေတာက္ေလာင္လွ၏
…။
အိမ္ကစီးပြား
သားမယားလဲ
ခံစားအပူ
မကူနိုင္ၿပီ
တူသားေဆြေဖၚ
ကြၽန္ေတာ္
မ်ိဳးေတာ္ ေသာက္ေဖာ္ မိုက္ဖက္
မိတ္ေဆြပ်က္တို႔
ဝင္ထြက္မလုပ္
ေနာက္သို႔ဆုတ္ကာ
က်ဳပ္ကိုခြာၿပီ
ရာထူး,အာဏာရွိစဥ္ခါလို
ဂါရဝမႈ
မျပဳေလၿပီ
ေနသည္မစဲ
မလင္းၿမဲတည္း
လလဲဝင္းပ
သူကြယ္ရသို႔
ဘဝတိုတို
ငါ၏ကိုယ္တြင္
အို,နာ,ေသလမ္း
နိမိတ္သမ္းမွ
သခၤန္းစာရ
ဘုရားတရင္း
ဘဝကုန္ခ်ိန္
ေစာင့္ေန၏ …။
ေန႔စဥ္စိတ္မွာ
ေျခာက္လွန္႔လာ၍
အနာဂါတ္ေရး
ေမွ်ာ္ရႈေတြးေသာ္
No comments:
Post a Comment